Strik erom. Klaar.

Ik doe een strik om dit jaar. Daar ben ik twee jaar geleden mee begonnen, toen ik pal voor de kerstvakantie ziek werd en er niks anders opzat dan alle 'nog-even's te skippen. Geen reflectie meer, geen lessen meer, geen terugblik meer. Niks oogsten. En ook niks voornemen. Goed zat zo.

Strik erom en klaar. Niet omdat het klaar was. Maar wel klaar. Dat beviel eigenlijk wel goed, toen. Dus daarom, voor mij én voor jou, als reminder het blog dat ik toen schreef. En ook nu strik erom en klaar, mijn jaar van uitersten: zeldzaam geluk en zeldzaam ruk.

Kun jij ook doen: gewoon, een strik om dit jaar. Niks meer aan doen. Klaar. Jezelf vrij geven van leren, terugkijken en oogsten. En het beter doen. Gewoon besluiten: goed zat zo.

En strik om je kerstdiner misschien?

Dus gewoon met je goeie voornemens voor echt zelf koken toch op het laatst de vriezer van de Lidl leeghalen Merkt niemand als jij niks zegt. Of gewoon weer een ratjetoe aan gerechten omdat iedereen wat meeneemt dat totaal niet bij elkaar past.
Gewoon weer veel te veel borrelhappen en veel te laat aan tafel.

Gewoon weer een ongelofelijk on-originele - en inmiddels onbetaalbare - garnalencocktail omdat iedereen dat het allerlekkerste vindt. Gewoon weer 24 december een uur voor sluitingstijd vloekend die zogenaamd eetbare avocado's proberen te vervangen voor echt rijpe maar geen rotte.
Of gewoon weer met klotsende oksels achter de pannen en net iets minder gezellig naar je huisgenoten omdat je je toch weer net iets te veel op je hals hebt gehaald.

Strik erom. Klaar. Jezelf vrij geven van een beter, origineler, gezonder, lekkerder, verantwoorder, gezelliger, ontspannener of iets ‘nu eens helemaal anders’ kerstdiner.

En als je dan toch bezig bent: je familie aan je kerstdiner. Strik erom. Klaar. Gewoon je niks voornemen over sfeer, drank, ergeren, sussen, stampvoeten en VREDE OP AARDE. Gewoon rustig op weg naar wat ‘we’ altijd doen, leuk en niet leuk. Gewoon het weer nergens over hebben. Gewoon heerlijk chaotisch en lawaaiig. Of pijnlijk strak. Gewoon weer clashen over politiek, milieu, oorlog, inclusie, boeren en geld. Gewoon de slappe lach, de foute familiegrappen en de eeuwige verhalen uit de oude doos, mét geschiedvervalsing.

Gewoon weer zuchten van geluk en huilen omdat we elkaar niet vaker zien. Of zuchten van opluchting dat het weer voorbij is en huilen van oud verdriet omdat het weer hetzelfde liedje is.

Gewoon: zo gaat het nou eenmaal, zeker met Kerst. En jezelf vrij geven van pogingen om het dit jaar nou eens heel anders te laten verlopen.

Gewoon. Strik erom. Klaar.

Ga ik doen.