Calimero in de kamer

De HR adviseurs voor mijn neus vertelden over het hardnekkige Calimero-gehalte van hun organisatie. Niet uit te bannen. De standaard-zin 'maar dat mag niet van ...' die stug bleef rondzingen door alle geledingen van de organisatie. Met een leiderschapstraject dat steeds weer deelnemers afleverde die zeiden 'ik wil wel maar ik durf niet'. Dat ze als HR al zoveel hadden aangemoedigd (en gepusht) om uit het Calimero-ei te komen maar dat het niet lukte. Omdat zij intern, heel oneerlijk, de meisjes van HR werden genoemd. En ook heel oneerlijk: dat ze zich de blubbers werkten en toch het verwijt kregen zo onzichtbaar te zijn. Dat ze allemaal cursussen volgden en coaching deden voor 'meer impact'. 
Zei Calimero niet iets als '... en dat is niet eerlijk, oh nee!'?

Waren dit jonge, startende HR-professionals? Nee hoor, een enorme staat van dienst, zeer ervaren in andere organisaties, in complexe opdrachten, met een spannend krachtenveld. "Ja, dat vind ik dus zo raar.", zei de een. "Ik ben hier echt een hulpeloos piekkuiken, dat doe ik anders nooit! Ik denk wel eens: waar is mijn zelfverzekerde, onverstoorbare Irma gebleven ...?"

Goede vraag Irma. Ik weet het antwoord mogelijk. Gewoon gekaapt door het Calimero-DNA. Zo gaat dat. Niks raars aan. Echt niet. Vrij voorspelbaar zelfs.

De vraag is ook: waar is de oorsprong van deze Calimero-aanleg? Van wie is die Calimero? Van hen als HR? Van deze organisatie? Van de branche? Of van de regio misschien?

Ze keken mij verbijsterd aan. Hoe wist ik dat? Nou, dat wist ik niet. Ik ben alleen gewend om me af te vragen: welk decorstuk staat er achter deze mensen? Op welke planken staan zij? Dat is namelijk de snelste manier om te achterhalen waar de bron zit en dus de hefboom voor het doorbreken van een hardnekkig patroon. Je kunt alle individuele Calimero's wel afschaffen en alle 'meisjes van HR' vervangen, maar daar moet je dan niet wezen. Het heeft ook geen zin om alle Calimero's coaching aan te bieden. Of extra tijd te geven om te wennen of te durven. 

Deze HR-meisjes veranderden voor mijn ogen op slag in zelfverzekerde, ervaren professionals. Ze vertelden hoe ze elkaar eerst hadden aangemoedigd en gesteund (je kunt het, niet bang zijn, wij vangen je op!); later hadden ze zichzelf voor richtingloze watjes zonder lef uitgemaakt. En elkaar ook trouwens. 

Of ze dat ook ergens konden leren, dat herkennen van decorstukken. En detecteren van de planken waarop mensen staan. Als ze dat toch eens zouden kunnen ondertitelen voor de organisatie en voor teams ...! En dan graag ook meteen met het antwoord wat je moet doen als het Calimero-gehalte in de hele branche vrij groot is, met een behoorlijke Calimero-historie uit de regio. Dus bij Calimero-vloerbedekking op een Calimero-ondervloer op een Calimero-fundering. 

Zeker. Dat kan. In mijn systemische master voor adviseurs. Daar gaat het over maffe decors. Over zichtbaar maken van besmettelijke planken en hoe eenvoudig je kunt voorspellen dat je als adviseur bij de benen genomen wordt door de patronen in je veranderopdracht. Hoe de Twentse, Leidse of Bijlmer grond onder je voeten je organisatie kan beïnvloeden en hoe je dat draait. En hoe je tolk-vertaler kunt worden voor decorstukken en oude planken in organisaties. 

Goed voor je zichtbaarheid als adviseur. Goed voor je gezondheid trouwens ook. En een zegen voor organisaties die zich te pletter werken op individuele Calimero's, ruziezoekers, betweters of vroeger-fans en andere lastpakken, die thuis vertwijfeld zeggen 'dat doe ik anders nooit ...!' 

Krijg je zin? In november start de volgende! 
Wil je 'm in jouw organisatie voor alle HR-adviseurs? Of het Verbeterteam? Kan ook!