Struikelen over klakkelooskuur

Nieuw boek is naar de drukker...! Klaar met schrijven, en klaar met punten, komma's, hoofdletters, alinea's en regels wit. En die ene fout die pas na 546 keer lezen opvalt.

Meteen door naar het volgende onderdeel: luisterboek inspreken. Drie sessies van vier uur... Wonderbaarlijk leuk om te doen, ook al had ik de volgende dag spierpijn in mijn mond en was ik ka-pot. Ik kreeg een knoppentraining die bestond uit de bediening van één knop: de knip-knop die een soort struikelsignaaltjes voor de montage oplevert als ik me verspreek en een zin opnieuw moet beginnen. Verder bestond de instructie uit 'vooral nergens aankomen'. Deed ik. Om er vervolgens na 45 minuten achter te komen dat er niks was opgenomen. Die ene knop REC, die moet dus wel aan...

Ik had al bedacht welke woorden de 100-punten-struikel-cup zouden winnen. Declarabiliteit bijvoorbeeld. Niet te doen, normaal gesproken. Tot mijn eigen verbazing ging dat nu zomaar ineens in een keer. Behalve dat ik er van pure verrukking keihard HA! achteraan riep. Dus toen moest het alsnog opnieuw. Een stuk of 17 keer.

Ik struikelde ook over het woord klakkelooskuur. Een term die tig keer terugkomt. Dus tig keer struikelen. Geen idee waarom dat zo moeilijk is, maar ik kreeg het maar niet uit mijn mond.

Die klakkelooskuur is wat mij betreft trouwens het eerste grote struikelblok voor cultuurverandering. Er wordt schrikbarend vaak en makkelijk vanuit gegaan dat iedereen hetzelfde bedoelt met ‘die angstcultuur’ of ‘die vitale cultuur’. Wat zelden het geval blijkt. Dan ben je jaren met z’n allen driftig knikkend over ‘die familiecultuur hier’ aan het ploegen om die uit je vloerbedekking te krijgen, zijn er 14 verschillende versies van wat nou eigenlijk in essentie is waar jullie zo graag vanaf willen. Hoeveel extra cultuur in de vloerbedekking je ervan krijgt als je er eensgezind welk stempel dan ook opzet.

 Of die andere versie van de klakkelooskuur: voetstoots aannemen dat de narigheid in je organisatie een cultuurprobleem is. En niet iets anders.

 De remedie is makkelijker gezegd dan gedaan; daarom komt dat woord ook zo vaak terug!

Ondanks het struikelen over het woord klakkelooskuur, vind ik het inspreken van mijn luisterboek echt leuk om te doen. Omdat ik, met mijn eigen stem, kan laten horen hoe ik vanwege die vrij chronische klakkelooskuur twijfelde of dit boek wel een goed idee was en waarom ik zo woest word van de 'alles is verbonden en wij zijn allemaal mensch'-beweging die een inclusieve organisatiecultuur zoveel moeilijker maakt. Met hoeveel plezier ik terugdenk aan mijn allereerste cultuur-lessen in mijn bijbaan bij groenteman Koelemij in Heemstede en hoe ik me geneer over mijn eigen familiecultuur-kuren, later bij de Rechercheschool. Dat ik de follow-the-leader-cursus voor een machtscultuur helemaal niet ironisch bedoel. En dat ik inderdaad nogal ga preken in een hoofdstuk over narigheid die helemaal geen cultuurdingetje is.

Jij hebt straks gewoon de keuze uit een papieren boek, een luisterboek of een e-book. Of alledrie. Wacht nog even met bestellen, vanaf 22-6-22 krijg je van mijn uitgever Van Duuren er een eerste-hulp-bij-cultuurverandering-bonus bij; ik houd je op de hoogte!

© Maaike Thiecke; delen natuurlijk graag, bronvermelding ook graag!

Reactie plaatsen